Ik hou mij bezig met deze website maken en bijhouden, bioscoopbezoek, chatten, mijn huisdieren, niet alleen de vier Kaketoes en twee Bonte Boertjes maar ook twee Agapornissen, drie chinchilla’s en drie valkparkieten en zes Pyrrhura Hypoxantha’s en drie Pyrrhura Molinae en vier Pyrrhura Pineapple.
Tevens twee Pyrrhura Lepida en twee Pyrrhura Frontalis, een Pyrrhura Perlata Perlata en twee Pyrrhura Rupicola.
En natuurlijk de vier Japanse Kwartels, vijf grasparkieten. Een Chinese kwartel.
Zomers kom ik met de kaketoes in Het Twiske.
Ik internet veel, en maak veel filmpjes.
Mijn Persoonlijke Beslommeringen
Klik wel op bovenstaande links.
Blauwkeel Ara (Ara glaucogularis)
Verspreiding:
Een klein gebied in Bolivia
WILDE POPULATIE BLAUWKEELARA'S GETELD:
De Blauwkeelara komt in het wild alleen voor in een zeer kleine populatie.
Ze komen voor in een klein gebied in Bolivia.
Tot eind 1970 was deze ara onbekend in gevangenschap en was ze zelfs nog niet geregistreerd als een aparte arasoort door vele prominente ornithologen van die tijd.
In het begin van de jaren tachtig kwamen de eerste vogels in gevangenschap terecht.
Pas toen kwam het unieke van deze vogel boven water.
Het eerste broedresultaat in gevangenschap dateert uit 1984 (Loro Park - Tenerife).
Sinds die tijd zijn er in de wereld meer broedresultaten in gevangenschap gehaald, maar toch staat deze vogel nog steeds genoteerd als extreem zeldzaam en wordt nu bijgehouden in stamboeken en een EEP beheersschema.
Blauwgele ara in vlucht, zijaanzicht
Blauwgele ara in vlucht, vooraanzicht
Blauw Gele Ara
De blauwgele ara (Ara ararauna) is een papegaai uit het geslacht Ara.
De soort leeft in bossen van het tropische gedeelte van Zuid-Amerika van Panama tot Brazilië, Bolivia en Paraguay.
Het is nu waarschijnlijk uitgestorven op Trinidad.
Blauwgele ara's worden ongeveer 76-86 centimeter lang en wegen tot 900-1300 gram.
Ze worden gekenmerkt door hun kleurrijke vertoning met blauw en gouden vleugels en staart en groene tip op het hoofd van de papegaai.
Hun snavel is zwart en zeer krachtig en in staat om grote noten te kraken.
Lear’s Ara [Anodorhynchus Leari]
De lears ara (Anodorhynchus leari) is een papegaai van het geslacht van de blauwe ara's (anodorhynchus).
De vogel is nauw verwant aan de blauwgrijze ara.
De vogel heeft de naam te danken aan de dichter Edward Lear welke grote aantallen tekeningen en schilderijen heeft gemaakt van papegaaien.
De krachtige grote snavel is zwart van kleur.
Blauwgrijze Ara
De blauwgrijze Ara (Anodorhynchus glaucus) is een papegaai van het geslacht van de blauwe ara's (anodorhynchus).
De vogel is nauw verwant aan de Lears ara.
Uiterlijk
De blauwgrijze ara behaalt een lengte van ongeveer 70 centimeter lang.
De vogel heeft een turquoise blauwe vacht met groot grijzig hoofd.
De staart heeft een typerende staart voor de Ara.
De vogel heeft een grote krachtige grauwzwarte snavel. De ogen van de vogel zijn geel van kleur.
Leefgebied
De vogel komt van oorsprong voor in Uruguay, het zuidelijke deel van Paraguay en rondom Río Grande do Sul en Santa Catarina in het zuidwesten van Brazilië en in de provincies Corrientes en Misiones in Argentinië. De vogel leeft graag in de buurt van de oevers van grote rivieren.
Bonte Verzameling Ara’s
Bonte verzameling Ara's
Bedreigd
De roodwangara is een zwaar bedreigde vogelsoort.
In 1991 waren er nog ongeveer tussen de 2000 tot 4000 exemplaren.
Naar schatting leven er nog ongeveer 150 exemplaren in het wild.
Met name de illegale handel in exotische diersoorten heeft de aantallen laten slinken.
Omdat de vogel ook de gewassen van de boeren aanvreet wordt hij door de boeren afgeschoten of vergiftigd.
Ara rubrogenys
De roodwangara (Ara rubrogenys) is een vogel uit de orde der papegaaiachtigen.
De vogel wordt tussen de 55 tot 60 centimeter lang.
Zijn verenkleed is voornamelijk groen van kleur.
Hij heeft een rood voorhoofd en een rode vlek op de wang waaraan hij zijn naam roodwangara te danken heeft.
Rondom de ogen is de naakte huid roze gekleurd.
Op de schouders zit een oranje rode vlek.
Net zoals de bek zijn de poten zwart van kleur.
De veren rondom de poten zijn rood van kleur.
De punten van de vleugels en de staartveren zijn blauw gekleurd.
Geelvleugelara (Ara macao)
De geelvleugelara (Ara macao) of (in Suriname) bokraaf is een grote, kleurrijke vogel die behoort tot de familie papegaaien (Psittacidae).
Het is de nationale vogel van Honduras.
De soort leeft in de groenblijvende bossen in de Amerikaanse tropische regenwouden, van Mexico tot aan het Amazoneregenwoud van Peru en Brazilië.
De papegaai komt voor van laaglanden op zeeniveau tot een hoogte van 500 meter boven zeeniveau. Vroeger kwam de soort tot een hoogte van 1000 meter voor, maar de geelvleugelara is in aantal en verspreidingsgebied sterk teruggedrongen.
Oorzaken zijn van antropologische aard, voorbeelden zijn de vernietiging van het biotoop en het verzamelen van exemplaren voor de handel in exotische dieren.
De vogel komt nog steeds voor op het eiland van het Nationaal Park Coiba (Panama).
Als huisdier zijn de geelvleugelara's dure, lawaaierige en veeleisende kooidieren.
Voordelen zijn dat ze, eenmaal handtam, prettig in de omgang en aanhankelijk zijn, ze kunnen soms leren spreken.
In gevangenschap wordt deze papegaai ook wel gekruist met andere soorten, met als doel nieuwe kruisingen (hybriden) voort te brengen.
Wanneer de geelvleugelara met de blauwgele ara wordt gekruist, ontstaat er de 'catalina macaw'; in een kruising met de groenvleugelara ontstaat de 'ruby macaw'.
In de overeenkomst inzake de internationale handel in bedreigde soorten wilde dieren en planten (CITES) wordt de vogel onder "bijlage 1" geclassificeerd:
"Er worden geen soorten meer uit het wild gehaald om te worden uitgevoerd als de soort met uitsterven bedreigd wordt."
Dit wordt ook wel de rode lijst genoemd.
De Spix’ ara (Cyanopsitta spixii)
De Spix' ara (Cyanopsitta spixii) is een grote blauwe ara met een lange staart, die de enige soort binnen het geslacht Cyanopsitta vormt.
De Spix' ara is sinds de ontdekking ernstig bedreigd, momenteel bestaat er geen in het wild levende populatie meer.
Ontbossing en stroperij zijn hier de oorzaak van.
De vogel kwam oorspronkelijk voor in de Braziliaanse caraiba-bossen.
Het eerst exemplaar werd in 1819 gevangen door Johann Baptist von Spix.
Dit exemplaar werd 13 jaar later door Wagler gebruikt om een wetenschappelijk omschrijving vast te leggen.
Het Nationaal Natuurhistorisch Museum bezit drie huiden van de Spix' ara.
Deze huiden zijn afkomstig van in gevangenschap overleden exemplaren.
Twee van drie huiden komen uit de Rotterdamse Diergaarde Blijdorp.
De groenvleugelara (Ara chloropterus)
De groenvleugelara (Ara chloropterus) is een grote, kleurrijke vogel die behoort tot de papegaaien.
Het is de grootste soort binnen het geslacht Ara.
De soort komt voor in de bossen van het noorden van Zuid-Amerika.
Echter is het aantal, evenals de andere papegaaisoorten, sterk teruggelopen vanwege vernietiging van de habitat door de mens en het verzamelen van exemplaren voor handel in exotische dieren.
De groenvleugelara wordt vaak verward met de geelvleugelara (Ara macao) vanwege zijn overheersend rode verenpak.
Een verschil is echter het ontbreken van of een minder geprononceerde gele kleur op de vleugels ten opzichte van de geelvleugelara.
De Dwerg Ara (Ara severa)
Uiterlijk
De vogel is wordt ongeveer 45 centimeter lang, inclusief de staart.
De staart, welke de ara typerende spits toelopende vorm heeft, is ongeveer 20 centimeter lang en aan de onderzijde bruin rood van kleur.
Het verenkleed is voornamelijk groen met aan de voorzijde rode en blauwe vlekken op de vleugels.
Het voorhoofd is kastanjebruin gekleurd.
Over de keel loopt een smalle, eveneens kastanjebruine, streep.
Rondom de ogen is de naakte huid beige van kleur en voorzien van sierlijke dunne lijntjes.
Deze dunne lijntjes bestaan uit hele kleine korte bruine veertjes.
De ogen zijn geel en de poten lichtgrijs van kleur.
De vogel weegt tussen de 300 tot 390 gram.
Mannetjes zijn iets groter dan de vrouwtjes, hun verenkleed is echter gelijk.
De Hyacint Ara
De prachtige Hyacint ara (Anodorhynchus hyacintinus) is de grootste papegaai op aarde, maar een zeldzaamheid.
Er wordt geschat dat er nog 3000 vogels verspreid over drie gebieden in Brazilië leven, namelijk: het Panatal van Mato Grosso en gedeeltelijk in oost Bolivia en Paraguay.
In deze gebieden voedt de Hyacint ara zich met harde palm noten en gebruikt holle bomen of steile rotswanden als nestingsplaats.
Boomkap voor het creëren van weilanden vernietigt potentiële nestingsplaatsen, en vormt samen met de lokale jacht op vlees en veren een ernstige bedreiging. Daarbij rooft de huisdierenhandel wilde exemplaren uit het wild.
De voortplantingssnelheid van de Hyacint ara is erg laag, omdat de Hyacint ara bijna bovenaan de voedselketen staat en dus weinig natuurlijke vijanden heeft.
Deze lage voortplantingssnelheid vormt een probleem voor de bedreigde vogels in het wild.
Door de lange levensverwachting is de ara tevens kwetsbaar voor veranderende natuurlijke selectiefactoren, die onder andere door mensen negatief worden beïnvloed.
Vogelkwekers en dierentuinen doen grote moeite om deze magnifieke vogels te kweken.
Vooral dierentuinen hebben de mogelijkheid om, door middel van samenwerking met andere dierentuinen, nakomelingen te kweken.
Deze nakomelingen kunnen uiteindelijk terug in het wild geïntroduceerd worden.
Het proces van terug in het wild introduceren duurt lang, maar is wel een mogelijkheid om de aantallen Hyacint ara's in het wild aan te vullen.
Deze special begint met een artikel waarin de status van de Hyacint ara staat beschreven.
De twee andere artikelen concentreren zich op het broedproces en handopfok van Hyacint ara's in gevangenschap.
De bedreigde Hyacint ara:
De aantallen Hyacint ara’s in het wild, zijn drastisch verminderd.
De meest recente status die de Hyacint ara heeft toegeschreven gekregen in 2000 is ‘bedreigd’.
Maar wat betekent dat nu?
En welke maatregelen worden er genomen om de aantallen Hyacint ara’s in het wild te herstellen?
Het broedproces van Hyacint ara's in gevangenschap:
Het kweken van Hyacint ara’s is geen makkelijke taak. Een ruim verblijf inclusief verwarmd nachthok, een goede bodembedekking, nestblok en een vetrijk dieet zijn basisbehoeften die het broedproces positief beïnvloeden...
Handopfok van de Hyacint ara in gevangenschap
Het grootbrengen van een baby Hyacint ara net uit het ei, tot zelfstandig etende vogel is een proces dat ongeveer 35 weken duurt, afhankelijk van de individuele Hyacint ara.
Een moeilijke taak, zelfs voor personen die ervaring hebben in het handopfokken van baby ara’s.
Er dient rekening te worden gehouden met vele factoren, zoals temperatuur, voeding en huisvesting.
Lees met plezier en leer meer over 's werelds grootste papegaaiensoort, met zijn lieve karakter...
Soldatenara (Ara militaris)
De soldatenara (Ara militaris) is een middelgrote, overwegend groene papegaai.
De soldatenara kan vaak al lang gehoord worden voordat men hem ziet, gezien het lawaai dat hij produceert, met een variëteit aan krakende en gillende geluiden.
Soldatenara's in het wild kunnen 50 tot 60 jaar oud worden.
Ze leven in droge houtlanden en subtropische bossen. Ze nestelen in de toppen van bomen en, vaker nog, in klifinhammen op meer dan 200 meter boven de grond.
De drie ondersoorten van de soldatenara kennen een verschillend verspreidingsgebied.
Ara militaris militaris komt voor in Peru, Ecuador, Colombia en Venezuela;
Ara militaris mexicana in Mexico en Ara militaris boliviana leeft in Bolivia en Argentinië.
De aantallen soldatenara's zijn sterk gedaald in de afgelopen 50 jaar, vanwege vernietiging van hun leefgebieden door de mens en de gevangenneming voor handel in huisdieren.
Momenteel zijn er wereldwijd naar schatting nog 10.000 exemplaren.
Ondanks de kwetsbare positie, treft men ze nog relatief vaak in dierenzaken aan.
Voedsel: De blauwgele ara (Ara ararauna)
Voedsel:
Op het menu van deze vogel staan diverse soorten fruit, noten zoals de amandel en palmnoten, jonge knoppen van planten en bomen, zaden, boomschors en nectar.
Ook tijdens het eten zit het dier meestal in de toppen van de bomen, veelal in paartjes of groepjes.
De krachtige snavel wordt gebruikt om harde noten te kraken.
Hierbij houdt het dier de noot vast in zijn poot.
Bij de rivieroevers worden de dieren soms gezien terwijl de dieren klei eten.
Enerzijds zorgt de klei voor extra mineralen, anderzijds bevat klei detoxen welke hun helpen bij het verteren van gifstoffen van de zaden welke ze eten.
De hyacinthara is de grootste papegaai.
Hij heeft een prachtig, diep kobaltblauw verenkleed met sterk contrasterende gele ringen rond de ogen en de ondersnavel.
Door zijn spectaculaire uiterlijk is het een zeer geliefde soort voor verzamelaars.
Geen wonder dat deze ara uiterst zeldzaam is geworden in het wild.
Inmiddels is de jacht en handel op de deze en de meeste andere papegaaien streng verboden, maar de illegale vangst en handel blijft een behoorlijke bedreiging.
Het Wereld Natuur Fonds zet zich dan ook in om de papegaaien te beschermen.
Onder meer door de zwarte handel aan te pakken.